سن زیست‌شناختی اندام‌ها می‌تواند خطر بیماری‌ها را در سنین بالا پیش‌بینی کند

به گزارش همشهری آنلاین این تحقیق که یافته‌های آن در ژورنال Lancet Digital Health منتشر شده است، داده‌های یک بررسی درازمدت در انگلیس درباره سالمندی شامل پیگیری ۳۵ ساله ۱۰۰۰۰ بزرگسال را تجزیه و تحلیل کرده است. در آن بررسی نمونه‌های پلاسمای خون شرکت‌کنندگان ۴۵ تا ۶۹ ساله بین سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹ گرفته شده بود.

این تحقیق یافته‌های آزمایش نمونه‌های خون و همچنین داده‌های پیگیری را برای ۶۲۳۵ شرکت‌کننده را هنگامی که ۶۵ تا ۸۹ سال داشتند، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

پژوهشگران از این تجزیه و تحلیل برای کمک به اندازه‌گیری فاصله بین سن تقویمی افراد و سن زیست‌شناختی ۹ عضو آن‌ها استفاده کردند: قلب، عروق خونی، کبد، دستگاه ایمنی، لوزالمعده، کلیه‌ها، ریه و ریه. سپس آنها به بررسی داده‌های پیگیری پرداختند که نشان می‌داد شرکت‌کنندگان در طول دو دهه بعد با بالا رفتن سن دچار چه بیماری‌هایی شده‌اند.

این پژوهشگران می نویسند که اعضای بدن در افراد متفاوت و حتی در یک بدن با سرعت های متفاوتی پیر می شوند – و افرادی که اعضایی داشتند که با سرعت پیر شده بودند، در معرض خطر دچار شدن به ۳۰ تا ۴۰ بیماری مربوط به سن قرار داشتند.

برخی از یافته‌های این تحقیق پیری سریع‌تر یک اندام را با بیماری‌های آن اندام مرتبط می‌دانستند. به عنوان مثال، افرادی که دچار پیری ریه تسریع یافته شده بودند ، در طول دوره ۲۰ ساله پیگیری با احتمال بیشتری دچار بیماری تنفسی شده بودند.

اما در موارد دیگر، ارتباط به این صورت مستقیم نبود. به ویژه پیری سریع کلیه‌ها هم با بیماری های کلیه و هم با بیماری‌های سایر اندام ها مانند کبد و لوزالمعده مرتبط بودند و پیری شتاب‌یافته اندام‌های متعددی با افزایش خطر بیماری کلیه همراهی داشتند.

به گفته این پژوهشگران، در کمال شگفتی زوال عقل با پیری سریع مغز به بهترین شکل پیش‌بینی نمی‌شد، بلکه با سن زیست‌شناختی دستگاه ایمنی بدن پیش‌بینی می‌شد.

این پژوهشگران می‌گویند یافته‌هایشان نوید دستیابی به یک آزمایش خون خاص هر اندام را می‌دهد که ساده‌تر از روش‌های قبلی است.

میکا کیویماکی استاد دانشکده علوم مغزی یونیورسیتی کالج لندن و سرپرست این تحقیق می‌گوید چنین آزمایش‌هایی می‌توانند روزی «این نکته را روشن کنند که آیا فرد نیاز به مراقبت بهتر از یک اندام خاص دارد یا خیر، و به طور بالقوه پیام‌های هشدار اولیه‌ای را به دست دهند که آیا ممکن است فرد در معرض خطر یک بیماری خاص باشد یا خیر».