لزوم راه اندازی قطب جامع پیوند اعضا در گیلان با رویکرد هوش مصنوعی

به گزارش خبرگزاری سلامت (طبنا) گیلان: دکتر محمدتقی آشوبی امروز، ۲۳ آبان ماه در سمینار تازه‌های پیوند اعضا در لاهیجان، با بیان اینکه علم پیوند اعضا با موفقیت‌های بسیار چشمگیری همراه بوده است، اظهار کرد: از علم پیوند اعضا به عنوان یکی از معجزات علم جدید یاد می‌کنند.

وی با اشاره به توفیقات پیوند اعضا، افزود: بسیاری از بیماران که قبلا به علت نارسایی عضو با مرگ دست و پنجه نرم می‌کردند، امروزه با موفقیت بالایی با پیوند قابل درمان‌اند.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان با بیان اینکه یک هزار و ۴۰۲ بیمار دیالیزی در استان وجود دارد، گفت: خدمات دیالیز با ۲۷۰ دستگاه به مردم استان ارائه می شود که نسبت به نرم استاندارد دستکم ۱۱۴ دستگاه دیالیز کمبود داریم.

آشوبی با بیان اینکه امروزه ما بعد از مشکل رد پیوند عضو با کمبود عضو پیوندی مواجه هستیم، تصریح کرد: بنا بر آمار موجود، در کشور ما در هر دقیقه یک نفر به علت نبود عضو پیوندی مناسب فوت می‌کند که باید فرهنگ اهدای عضو با جدیت بیشتری دنبال شود.

وی یکی از راه‌حل‌های معضل کمبود عضو پیوندی را ساختن عضو از سلول‌های بنیادی خود بیمار برشمرد و عنوان کرد: این کار نه تنها می‌تواند مشکل کمبود عضو را حل کند، بلکه چون سلول‌ها از خود بیمار است مسئله رد پیوند را نیز حل کرده و نیازی به مصرف داروهای ضد رد پیوند نیز نیست.

رئیس علوم پزشکی گیلان با بیان اینکه دنیای امروز دنیای علم است و اگر بر علوم مسلط باشیم می توانیم بر همه غلبه کنیم، تصریح کرد: دنیای کنونی دنیای هوش مصنوعی است و ما باید به فکر بسته سلامت دیجیتال در گیلان باشیم.

آشوبی با اشاره به فعالیت نخبگان خبره و صاحب نام پیوند اعضا در گیلان، اضافه کرد: در استان گیلان تاکنون بیش از ۷۳۰ پیوند عضو با موفقیت انجام شده است که یک رخداد امیدبخش محسوب می شود.

وی با اشاره به احداث مرکز جامع پیوند در رشت، افزود: امیدواریم به زودی قطب جامع پیوند اعضا با رویکرد هوش مصنوعی و با بهره گیری از علوم بین بخشی در استان گیلان راه اندازی شود.

پروفسور علی ملک‌حسینی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز و پدر پیوند کبد ایران با بیان اینکه پیوند عضو در میهن اسلامی ما ایران، اولین‌ بار در سال ۱۳۱۴ با پیوند قرینه شروع شد و هم اکنون بیمارستان نمازی شیراز را به جرات می‌توان یکی از قطب‌های پیوند کبد دنیا دانست، ادامه داد: کشور همسایه ترکیه به تازگی پنجاهمین سال آغاز پیوند اعضا در کشور خود را جشن گرفته‌اند و مدعی این موضوع بودند که قدیمی‌ترین کشور آسیا در پیوند اعضا هستند، اما ایران اولین کشوری است که در آسیا و خاورمیانه اولین پیوند عضو را به انجام رسانده است.

پدر پیوند کبد ایران با اشاره به پیشرفت‌های قابل توجه کشور در بحث پیوند اعضا از تمامی جراحان این حوزه که خود بارها برای انتقال عضو پیوندی که رسیدن به موقع آن برای جراحی بسیار حائز اهمیت است، شخصا وارد عمل شده‌اند، تشکر کرد و افزود: ما در شیراز در ابتدای کار حتی یک آمبولانس برای ارسال عضو نداشتیم و هم اکنون به لطف خدا و همکاری بخش‌های فراهم آوری، هماهنگی و تمامی بیمارستان‌ها در سراسر کشور، شبکه فراهم آوری اعضا داشته که در رسیدن به موقع عضو اهدایی نقش اصلی را ایفا می‌کند.

ملک‌حسینی با اشاره به اینکه در دنیا برای اهدای عضو دو نوع روش وجود دارد که یکی کاملا داوطلبانه یا اختیاری و دیگری انصرافی است، گفت: رای افراد بیشتر بر عدم اهدای عضو داوطلبانه بوده و برخی دولت‌ها حتی اجازه دفن به بیماران مرگ مغزی، چنانچه با اهدای عضو آنان موافقت نشود، نمی‌دهند و این در حالی است که در کشور ما رضایت به اهدای عضو بیش از ۹۵ درصد است که این موضوع اول نشان از نوع‌دوستی مردم عزیز کشورمان است و دوم نشان از فرهنگ و درک بالای آنان دارد.

دکتر مسعود خسروی، دبیر علمی سمینار تازه‌های پیوند اعضا و متخصص نورولوژی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان نیز، با مهم برشمردن پیوند عضو در علم پزشکی، وجود بخش پیوند اعضا در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور را موتور محرکه آنها تلقی کرد و گفت: در هر استان یکی از خواسته‌های مهم دانشگاه‌های علوم پزشکی داشتم حداقل یک بخش پیوند عضو است.

وی با اشاره به اینکه پیوند اعضا با پیوند کلیه در دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال ۱۳۷۷ شروع شد، ادامه داد: هم‌اکنون در دانشگاه علوم پزشکی گیلان بیش از ۷۳۱ مورد پیوند موفق کلیه انجام شده و این دانشگاه با همکاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز، ۸۰ مورد پیوند موفق کبد هم انجام داده است.

دبیر علمی سمینار تازه‌های پیوند اعضا و متخصص نورولوژی با تاکید بر اینکه هدف اصلی پیوند اعضا کمک به مددجویان است تا از بیماری‌های مزمن خود رها شوند، تاکید کرد: غیر از روش های جراحی پیوند اعضا بایستی در مسیر جدید علمی به مبحث ژن‌درمانی نیز توجه ویژه داشته باشیم تا هر دو روش در کنار هم در نهایت به افزایش کیفیت مددجویان بیانجامد.