افزایش شیوع زخم های مزمن

به گزارش خبرگزاری سلامت (طبنا) گیلان: به نقل از کلانشهر، دکتر پروین منصوری با بیان اینکه زخم ها از نظر «فرم ظاهری» و «زمان بهبود» به ۲ دسته تقسیم می شوند، اظهار کرد: اگر دو مولفه  «فرم ظاهری» و «زمان بهبود» را برای دسته بندی زخم ها در کانون توجه قرار دهیم، زخم ها به دو گروه «مزمن» و «حاد» تقسیم می شوند. زخم ها در تمام بدن شایع هستند و می توانند عوارض ناتوان کننده ای برای مبتلایان همراه داشته باشند. زخم ها انواع مختلفی دارند و به طور مثال می توان به زخم های «مکانیکی»، «حرارتی»، «فشاری»، «دیابتی»، «شریانی»، «زخم های ناشی از جراحی ها» و «زخم های ناشی از مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد انعقادی» اشاره کرد.

پیش بینی های شیوع زخم تا سال ۲۰۳۰ میلادی
وی درباره افزایش شیوع زخم های مزمن تصریح کرد: بررسی ها بیانگر این است که شیوع زخم های مزمن در تمام کشورها رو به افزایش است. شیوع زخم های مزمن به نحوی است که این پدیده به یک اپیدمی آرام و بی سروصدا تبدیل شده و جمعیت های مختلفی را در سراسر جهان درگیر کرده است. پیش بینی ها حاکی از این است که میزان رشد سالیانه زخم های مزمن از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۰ معادل ۴.۱۵ درصد باشد. همچنین بررسی ها بیانگر این است که کشورهای در حال توسعه، بیشترین عوارض و میزان مرگ و میر ناشی از زخم های مزمن را تجربه می کنند؛ چرا که میزان امکانات بهداشتی و درمانی در این کشورها نسبت به کشورهای پیشرفته کمتر است و تشخیص زودهنگام زخم های مزمن میسر نیست.  

تحمیل هزینه های سرسام آور بر شبکه بهداشتی 
این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره هزینه های تحمیلی زخم های مزمن بر سیستم بهداشتی و درمانی کشورها گفت: زخم های مزمن، همواره از چالش های نظام سلامت به حساب می آیند و این موضوع در تمام تاریخ پزشکی به چشم می خورد. هزینه های هنگفت و تحمیلی ناشی از زخم های مزمن بر سیستم بهداشتی و درمانی کشورها بسیار زیاد است. ایالات متحده در گزارشی درباره شیوع زخم های مزمن در این کشور نوشت، ۸ میلیون شهروند آمریکایی به زخم مزمن مبتلا هستند و هزینه های درمانی این افراد حدود ۳۰ میلیون دلار است.  

دبیر بخش بالینی کنگره زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران با بیان اینکه عوامل مختلفی سبب بروز زخم های مزمن می شوند، خاطرنشان کرد: هنگامی که بنا به هر دلیل در بدن زخم ایجاد شود و بیش از ۴ هفته زمان برد و طی این مدت بهبودی صورت نگیرد، آن زخم به عنوان زخم مزمن در نظر گرفته می شود. زخم های مزمن از چالش های نظام سلامت محسوب می شوند و هزینه های فراوانی را به سیستم بهداشتی و درمانی کشورها تحمیل می کنند. «دیابت»، «افزایش جمعیت سالمندان» و «جراحی ها» از عوامل ایجاد زخم های مزمن هستند.  

ابتلای ۲۵ درصد از دیابتی ها به زخم مزمن
ارتباط مستقیم چاقی و دیابت
وی درباره بروز زخم دیابتی خاطرنشان کرد: زخم دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می شوند. آمار و ارقام بیانگر این است که حدود ۲۵ درصد از دیابتی ها در مدت زمان بیماری، به زخم های مزمن دچار می شوند. حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می کنند. متاسفانه پدیده چاقی در میان جمعیت جوان رو به افزایش است و میان چاقی و دیابت ارتباط مستقیم وجود دارد؛ بازهم تاکید می کنم که دیابت می تواند زمینه ساز بروز زخم مزمن شود.

معضل «زخم بستر» در بیماران بستری
منصوری با بیان اینکه جمعیت سالمندان در سطح جهان رو به افزایش است، تصریح کرد: سالمندان با عوارض متعددی مواجه می شوند و شاید به دلیل مسائل مختلف در مراکز درمانی بستری شوند.  زخم های «فشاری» یا «بستر» از دیگر علل بروز زخم های مزمن هستند. مرگ و میر ناشی از زخم بستر در ایالات متحده تا ۶۰ هزار نفر گزارش شده است. بررسی ها بیانگر این است که حدود ۳.۵ تا ۶۹ درصد بیماران بستری  شده در بیمارستان ها به زخم بستر مبتلا می شوند.  

نقش عمل های جراحی در بروز زخم
او با اشاره به نقش عمل های جراحی در بروز زخم های مزمن تصریح کرد: از دیگر علل بروز زخم های مزمن، افزایش عمل های جراحی چه به دلیل مسائل پزشکی و چه به دلیل مسائل زیبایی است. با توجه به نقش عمل های جراحی در بروز زخم، عمل های جراحی می بایست با تکنیک های علمی و تحت نظر افراد متخصص انجام شود. در این زمینه نه تنها تخصص کادر پزشکی از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ بلکه تجهیزات اتاق عمل نیز باید مناسب باشد تا بتوان از بروز زخم های حاد جراحی که به زخم های مزمن تبدیل می شوند، جلوگیری کرد.  

دبیر بخش بالینی کنگره زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران گفت: زخم های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می شوند. بررسی ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم های شریانی است. همچنین زخم های وریدی به دلایل نارسایی های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می شوند. چاقی، نارسایی های قلبی – عروقی و برخی از سرطان ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می کنند نیز سبب ابتلا به زخم های مزمن وریدی می شوند.

منصوری با بیان اینکه تغذیه در روند درمان زخم های مزمن بسیار نقش دارد، تصریح کرد: کادر درمان می بایست به موضوع تغذیه بیماران مبتلا به زخم ها توجه کنند. پروتئین، ویتامین ها و زینک در روند بهبود زخم ها بسیار نقش دارند و سوءتغذیه می تواند روند بهبود زخم را تحت تاثیر قرار دهد.